ԳԱԳԻԿ ԱՆՏՈՆՅԱՆ. որպես նախկին “աշխատամոլ” կարողացա ազատվել օստեոխոնդրոզից մեկ ամսում

Ինչպես բուժել ցավը հոդերում

Ցանկանում եմ պատմել իմ պատմությունը, թե ինչպես բուժեցի արթրիտը և գոտկատեղիս օստեոխոնդրոզը: Ես բժիշկ չեմ, որ բացատրեմ բուժման ընթացքը: Պարզապես կպատմեմ այն, ինչ ինձ հետ տեղի է ունեցել:

Ես 62 տարեկան եմ, արդեն թոշակի եմ անցել: Մինչ այդ աշխատել եմ մետալուրգիական գործարանում: Սկզբում որպես հնոցաբանվոր, հետո` վերջին 10 տարիներին, ինժեներ: Նա, ով ծանոթ է հնոցաբանվորի աշխատանքին, գիտի, որ այն բավականաչափ տարբերվում է պողպատահալորդի գործից: Հիմա պողպատը ձուլում են կոնվերտերներում, միայն անհրաժեշտ է սեղմել կոճակներին: Իսկ մենք ամեն ինչ արել ենք հին ձևերով: Եթե պետք էր օգտագործում էինք և բահ, և լինգ: Վառարանի մոտ շատ տաք էր, իսկ ետևում միջանցուկ քամիներ էին: Հենց այդ պայմանների պատճառով էր, որ սկսեցին ցավել ծնկներս ու գոտկատեղս:

Մշտական ցավերը շատ վատ են անդրադառնում նաև արտաքին տեսքի վրա: Վերջին 3 տարիների ընթացքում կարծես թե շատ էի ծերացել:

Լավ է, որ գոնե երկար տարիների ստաժ ձեռք բերեցի: Սակայն մի ժամանակ եկավ, որ այլևս հնարավոր չէր դիմանալ ցավին, միայն ցավազրկող ներարկումների օգնությամբ էի դիմանում այդ ամենին: Հետո բախտս բերեց ու ինժեների պաշտոն ստացա, որի գործը համեմատաբար ավելի հեշտ էր և վառարանի մոտ չէր: Դա դրական ազդեցություն ունեցավ ինձ վրա. ցավը քչացավ, նույնիսկ որոշ ժամանակով ցավազրկող չէի ընդունում: Բայց մինչ թոշակի անցնելս մի անգամ սայթաքեցի ձկնորսության ժամանակ և ոլորեցի ոտքս, որից հետո կրկին սկսեցին այդ տանջալի ցավերը:

Վնասվածքի պատճառով արթրիտն սկսեց արագ կերպով զարգանալ

Նույնիսկ չեմ ուզում հիշել այդ վերջին երեք տարիները: Դա իսկական դժոխք էր: Առավոտները կինս դիկլոֆենակ էր սրսկում, հետո աշխատանքի վայրում ինքս ինձ էի ներարկում անում, իսկ երեկոյան կրկին կինս: Հիմա կհարցնեք, թե ինչու չէի ավելի վաղ գնում թոշակի. տղայիս էի օգնում, քանի որ նա աշխատանքից ազատվել էր, իսկ թոռնիկս նոր էր ծնվել: Այսպես, ստիպված էի ձգձգել աշխատելս:

Վերջին տարում արդեն ձեռնափայտով էի ման գալիս: Մինչ հերթական բժշկական ստուգում անցնելն ինքս գրեցի ազատման դիմումս:

Թե ինչպես բուժվեցի

Հոդերի հետ կապված իմ մեծ փորձի վրա հիմնվելով` կարող եմ ասել, որ բժիշկները հիմնականում գիտեն խոնդրոզամինի մասին, կարող են նաև դուրս գրել հիդրոկորտիզոն կամ դիպրոսպան…

Դրանք ՉԵՆ ՕԳՆՈՒՄ:

Այն պատճառով, որ ցավը թեթևացնելու համար հաճախ էի ներարկում դիկլոֆենակ, ստամոքսս սկսեց ցավել: Ստիպված էի նաև ավելացնել բիսմութ սուբնիտրատ, որ պաշտպանեմ ստամոքսս:

Մինչ իսկապես արդյունավետ միջոց գտնելը` ինձ 4 անգամ պունկցիա են արել, որպեսզի հեռացնեն հեղուկը: Իսկ վերջին անգամ, երբ հեռացնում էին այդ հեղուկը, նույնիսկ թարախ եկավ: Բժիշկն ասաց, որ հավանաբար ստիպված կլինեն վիրահատել. պետք էր անել էնդոպրոտեզավորում: Այսինքն ` իմ հոդերի փոխարեն դնելու էին տիտանից: Հետո իմացա, որ եթե նույնիսկ վիրահատությունը լավ անցնի, ես պիտի ձեռնափայտով քայլեմ: Իսկ երկու հոդերի պրոթեզավորումը արժե 4 հազար դոլար, եթե գերմանական են: Իսկ եթե դրվեն տեղական պրոթեզներ, ապա ավելի էժան կարժենա, սակայն կտուժի որակը: Մի խոսքով, ես երկմտանքի մեջ էի:

Շատ խիստ մտահոգվում էի ապագայիս մասին:

Ինձ ինվալիդություն էր սպասում: Իսկ այդքան գումար վճարելն այնքան էլ հեշտ չէ:

Ես ու կինս շատ մտածեցինք դրա շուրջ: Վերջում որոշեցինք, որ միակ ելքը վիրահատությունն է:

Եվ ահա այդ ժամանակ մի հրաշք պատահեց:

Դրանում ես պարտական եմ կնոջս` Գայանեին: Նա դպրոցական տարիների մի ընկերուհի ունի, ում ամուսինը ևս տառապում էր ծնկների պատճառով: Նրա վիճակը նույնիսկ ավելի վատ էր, քան իմը:

Կինս պատահաբար փողոցում տեսնում է իր ընկերուհու ամուսնուն, որն արդեն շատ լավ էր քայլում:

Երբ տուն է գալիս, անմիջապես զանգահարում է ընկերուհուն, որ իմանա, թե ինչպես է նրա ամուսինը բուժվել:

Ինձ փրկեց կինս` Գայանեն: Ես երախտապարտ եմ նրան:

Պարզվեց դա կատարվել է նոր պրեպարատի` Flekosteel-ի շնորհիվ: Նրա ամուսինը կարողացել է ձեռք բերել ու բառացիորեն մեկ ամսվա ընթացքում ոտքի է կանգնել: Պատկերացնու՞մ եք` ՄԵԿ ԱՄՍՎԱ:

Շատ ուրախացանք, սակայն պարզվեց, որ այն մեր երկրում չես կարող ձեռք բերել, իսկ Նահանգներից պատվիրելը դժվար էր: Այսպես ասած, կրկին սկսեցինք պատրաստվել վիրահատության:

Եվ ահա մեկ ու կես ամիս անց զանգահարում է կնոջս ընկերուհին ու ասում, որ իր ամուսնինն իմացել է, թե այդ բալզամ Flekosteel-ը, սերտիֆիկացում է անցնում Հայաստանում: Կինս կարելի է ասել աղաչում էր նրան, որ ավելի մանրամասն տեղեկություններ իմանան: Պարզվեց, որ այն սերտիֆիկացվել է և կարելի էր գնել պաշտոնական կայքի միջոցով: Կարելի է ասել, որ ես առաջիններից էի, որ պատվիրեցի այդ բալզամ:

• 

Flekosteel

Սկսեցի օգտագործել այդ բալզամ` քսելով ծնկներիս ու գոտկատեղիս հատվածներում: Եվ գիտեք, այն իսկապես սկսեց օգնել: Սկզբում ինձ թվում էր, թե որպես ցավազրկողն է ազդում, քանի որ այն քսելուց 5-10 րոպե հետո ցավն անհետանում էր: Անկեղծ ասած ընդհանրապես հույս չունեի, որ մի օր գոտկատեղիս ցավը կանցնի, սակայն նույնիսկ արդեն կարողանում էի ինքս կոճկել կոշիկներս: Հասկացա, որ Flekosteel-ը հրաշալի է ազդում և ԲՈՒԺՈՒՄ:

2 շաբաթ անց առանց ծնկներումս ցավ զգալու կարողանում էի կես ժամանոց զբոսանք կատարել: Առողջությունս իսկապես դեպի լավն էր գնում: Իսկ ևս 2 շաբաթ անց ինձ առողջ մարդ էի համարում. ցավեր այլևս չունեի: Կարողանում էի հանգիստ կռանալ, երկար քայլել և հեծանիվ քշել (իսկապես շատ եմ սիրում հեծանիվ քշել):

Կրկին կարողանում էի ոչ միայն հեծանիվ նստել, այլ նաև 2 ժամյա զբոսանք կատարել

Կես տարի է անցել իմ լավանալուց հետո: Ոչ մի ցավ չունեմ հիմա` չնայած վաղուց չեմ օգտագործում Flekosteel բալզամ: Հիմա գնում եմ ձկնորսության, թոռնիկներիս հետ եմ խաղում, զբոսնում եմ ինչքան ցանկանամ: Կնոջս հետ որոշել ենք գնալ ճանապարհորդության:

Երբ առղջ ես, թոռների հետ խաղալն այլևս չի նյարդայնացնում, այլ ընդհակառակը` երջանկություն է պարգևում:

Այնպես որ, ով արթրիտով է տառապում, օստեոխոնդրոզով, արթրոզով, այսպես ասած ցավում են հոդերը կամ մեջքը, կարդացեք այս հոդվածն ու իմացեք, որ Flekosteel -բուժում է հոդերը:

Flekosteel-ի պաշտոնական կայքը

Գագիկ Անտոնյան, ք. Երևան

Մեկնաբանություններ

“ԳԱԳԻԿ ԱՆՏՈՆՅԱՆ. որպես նախկին “աշխատամոլ” կարողացա ազատվել օստեոխոնդրոզից մեկ ամսում” հոդվածի մեկնաբանությունները

ՊԱՏՎԻՐԵ՛Ք ԱՅՍՕՐ